W okresie kontrreformacji ewangelicy, którzy nie ulegli przemocy, czerpali siłę z książek religijnych, pieśni i lasów. W leśnych ostępach, jaskiniach, grotach, z dala od śledzących oczu gromadzili się na modlitwach, odprawiali nabożeństwa, przyjmowali Komunię Świętą. Na spotkania zapraszano księży ze Słowacji, którzy przybywali z posługą w przebraniu pasterzy.
Najbardziej znany dzisiaj i najwcześniej odkryty jest Kamień na zboczu Równicy (883 n.p.m.) koło Ustronia. Można do niego dojść od strony rzeki i ze szczytu. Jest otoczony lasem, a pobliskie źródełko zawsze obfituje w wodę, której i dzisiaj niektórzy przypisują niezwykłe właściwości. Daje ono początek potokowi Gościradowiec. Kto pierwszy odnalazł to bezpieczne miejsce? Prawdopodobnie byli to okoliczni mieszkańcy. To oni mogli ułożyć dwa głazy: okrągły (323 cm obwodu o średnicy 105 cm) oraz sąsiadujący o wysokości ok. 190 cm. Wyryte są na nich tablice Mojżeszowe oraz… kielich. Ten kielich to jak gdyby pieczątka husytów, ich znak rozpoznawczy. Zwrócił na to uwagę doskonały znawca historii Jan Broda w rozmowie z autorem i był przekonany, że prześladowani w swojej ojczyźnie husyci jako pierwsi zaczęli się gromadzić przy Kamieniu. Jest to prawdopodobne, jako że pobyt husytów na tych terenach jest udokumentowany.
Jak długo gromadzono się na nabożeństwach przy kamieniu? Może do chwili, gdy wydano pozwolenie na budowę kościoła Jezusowego w Cieszynie? A może do roku 1783, gdy wybudowano drewniany dom modlitwy w centrum Ustronia? Prawdopodobnie wówczas zapomniano o tym miejscu. Kiedy je odkryto na nowo?...
Na kamiennej tablicy przy źródełku jest data – 16 lipiec 1904. Być może, łączy się ona z postacią Wilhelma Scharberta (1865 – 1955), który był kupcem i jako miłośnik gór wraz z przyjaciółmi na nowo odkrył to miejsce i ustawił porozrzucane głazy na obecnym miejscu, przywracając je naszej pamięci. W 1928 roku w myśl rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca miejsce to zostało uznane za zabytkowe i pozostawało pod opieką konserwatora zabytków. Na głazie tym w roku 1934 umieszczono na bocznej ścianie napis: Zzuj obuwie twe albowiem miejsce na którem stoisz ziemia święta jest 2 Mojż. 3,5. Miejsce nabożeństw ewangelickich w latach od 1654 do 1709. W rok później 19 września odkryto na kamieniu próby zatarcia słowa „ewangelickich”, okazało się także, że górną część tabliczki informacyjnej porysowano ostrym narzędziem. Do dziś - mimo poprawienia napisu - zachowały się ślady uszkodzenia. Wiadomość tę podał „Poseł Ewangelicki” nr 40 z 28 września 1935 roku. Obecna tablica z czarnego marmuru, umieszczona na części czołowej, pochodzi z późniejszego okresu i widnieje na niej napis: Miejsce na którym stoisz ziemia święta jest. 2 Mojż. 3,5. Miejsce nabożeństw ewangelickich w latach 1654 – 1709. Zakryła ona jednak część oryginalnych znaków wyrytych na kamieniu.
Już przed II wojną parafianie ustrońscy w przeddzień pamiątki poświęcenia kościoła ap.Jakuba Starszego (25.07.) spotykali się przy Kamieniu na Równicy.
W latach powojennych jeden z głazów został przez nieznanych sprawców zrzucony ze stoku i miejscowi parafianie nie bez trudu ponownie ustawili go na starym miejscu.
Tradycja organizowania regularnych zgromadzeń sięga prawdopodobnie początku lat pięćdziesiątych. W pamięci najstarszych utrwalił się dopiero rok 1958, kiedy to sekretarka parafialna w Ustroniu p. Zuzanna Śliwka z Jaszowca, prowadząca szkółkę niedzielną na Równicy, na zakończenie roku szkolnego zgromadziła przy Kamieniu dzieci i młodzież szkolną wraz z rodzicami.
Po rozmowie z mieszkańcami Równicy postanowiono na kolejne spotkanie zaprosić proboszcza ustrońskiej parafii. Ks. Paweł Bocek zaproszenie przyjął. Było to w 1961 roku i postanowiono wtedy corocznie odprawiać nabożeństwa w pierwszy czwartek po Święcie Trójcy Świętej (katolickie święto Bożego Ciała).
Od tego czasu nieprzerwanie co roku odbywają się tam nabożeństwa z udziałem kilku tysięcy wiernych z różnych zakątków kraju i zagranicy, którzy przybywają tam bez względu na pogodę. Po nabożeństwie niektórzy tradycyjnie nalewają wodę ze źródełka do butelek, odświeżają twarz i ręce.
W 2004 roku w 350. rocznicę początku kontrreformacji oprócz odprawionego nabożeństwa odbyła się całodzienna impreza obok schroniska PTTK.
W ostatnim czasie w Ustroniu podjęto inicjatywę, w której wyniku działkę ze znajdującym się na niej Kamieniem wydzielono i przekazano w użytkowanie Parafii Ewangelicko-Augsburskiej, a mieszczące się na niej obiekty podlegają ochronie konserwatorskiej, co zapisano w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Przywrócenie pamięci o tym niezwykłym miejscu i otoczenie go opieką zawdzięczamy p. Zuzannie Śliwka, ks. Pawłowi Bockowi oraz mieszkańcom Równicy. Pierwsze nabożeństwa w leśnych ostępach zainspirowały inne parafie do poszukiwania podobnych miejsc. Dziś odnaleziono ich już wiele.
