Ruch reformacyjny na Śląsku Cieszyńskim zapoczątkowany był już za czasów Kazimierza II i został ugruntowany przez księcia Wacława Adama (1545 – 1579). Reformację przyjęła wówczas olbrzymia większość ludności Księstwa tak, że śmiało można powiedzieć, iż Śląsk Cieszyński stał się w owym czasie wybitnie ewangelickim. Rozkwit Reformacji został nagle zahamowany z chwilą przejścia syna Wacława Adama na katolicyzm w roku 1611.
Dla ewangelików zaczyna się ciężki okres kontrreformacji.Wiosną 1654 roku w okresie od 21 marca do 18 kwietnia odebrano 50 kościołów, pozbawiając ewangelików cieszyńskich opieki religijnej.W Ustroniu odebrano kościół 18 kwietnia 1654 r. Pamiątką po tych smutnych czasach jest „Kamień na Równicy”, przy którym najczęściej odbywano potajemnie, nocą, nabożeństwa w latach 1654 – 1709, póki nie uzyskano zezwolenia na budowę kościoła „z łaski”w Cieszynie w roku 1709.
Ogłoszenie patentu tolerancyjnego w roku 1781 było początkiem nowego okresu w historii ewangelicyzmu. Na podstawie zezwolenia ówczesnego starosty hr. Jana Larischa z dnia 21 lipca 1783 roku wybudowano na miejscu dzisiejszej szkoły tymczasowy budynek drewniany, w którym zaczęto odprawiać nabożeństwa dla 400 rodzin.
Pół wieku służył ów dom zborownikom z Ustronia i 10 wioskom należącym do parafii tj. Bładnice Dolne i Górne, Brenna, Górki Małe i Wielkie, Harbutowice, Hermanie, Lipowiec, Międzyświeć i Nierodzim, a od 1814 r. Cisownica.
Za ks. Karola Kotschego dnia 25 lipca 1835 roku położono kamień węgielny pod budowę kościoła według planu budowniczego Jakuba Onderki ze Lwowa. Budowę ukończono w ciągu 3 lat i 25 lipca 1838 roku poświęcono kościół. Na skutek wielu ograniczeń kościół ten nie mógł mieć wejścia od ulicy oraz musiał być bez wieży. Wieżę dobudowano dopiero w roku 1865. Organy zakupiono w roku 1842. Obok kościoła wzniesiono również plebanię i szkołę.
W stulecie parafii nastąpiło odnowienie kościoła, domu parafialnego i szkoły oraz wybudowano Dom Sierot, który rozszerzono potem na Ewangelicki Zakład Dobroczynny. Robotnicy hut w Ustroniu, Trzyńcu i Frydku, Ustroniacy z pochodzenia, zakupili również wtedy (1883) dla kościoła nowy ołtarz z całym wyposażeniem.
W okresie międzywojennym za czasów ks. Pawła Nikodema wydawano w miejscowej drukarni „Posła Ewangelickiego” (1933 – 1919) i Kalendarz Ewangelicki. Wybudowano też okazały dom młodzieżowy tzw. „Prażakówkę” (obecnie dom kultury).
Projekt architekta Ruprechta z Wiednia, ufundowany przez robotników hut w Ustroniu, Trzyńcu i Frydku, poświęcony w 1883 r.
Ostatnia Wieczerza – namalowany przez malarza ze Słowacji – Stetka w 1883 r., a ufundowany przez p. Cholewę z Ustronia Zawodzia
Namalowane przez Eugena Schaeffera w latach 1831 – 1839
1842 rok
Styl barokowy (około 1850 r.)
